مدح امام عسکری علیه‌السلام
کـیستم من؟ گوهر ده بحر نور کـبریایم آفتـاب سـامره، روشنـگـر ملک خـدایم آسمان معرفت را در زمین شمس‌الضحایم کعبه‌ام، رکنم، مقامم، مروه‌ام، سعیم، صفایم منـظر حُـسن خدا مصباح انوار الهـدایم من ابا المهدی امام عسکری ابن‌الرضایم من همان دریای نور استم که نور از آن دمیده دین و دانش را خدا در موج موجم پروریده در درونم گـوهر نابی چو مهدی آفریده انتهایم را به جز چشم خدا چشمی ندیده بشـنوید ای آسمانی‌هـا زمیـنی‌ها صدایم من ابا المهدی امام عسکری ابن‌الرضایم چارده معصوم گل پیداست از باغ جمالم نیست آگه از جلالم، غیر ذات ذوالجلالم تـشنـگان چـشـمۀ تـوحیـد را آب زلالـم بـنـده‌ام اما چو حـی بی‌مـثالم، بی‌مثـالم فیض بخش عالمی از شهر « سُرّ من رآ»یم من ابا المهدی امام عسکری ابن‌الرضایم من علی بن جواد بن رضا را نور عینم پیشتر از عالـم خلقت هـدایت بوده دینم گر چه در سنّ شبـابم پیر خلق عالمینـم هم محمّد، هم علی، هم مجتبایم، هم حسینم هم بوَد زهد و کمال و عصمت خیرالنسایم من ابا المهدی امام عسکری ابن‌الرضایم پیشتر از خلقتم بر چشـم عالم نور دادم بر همه شور آفرینان تا قیامت شور دادم پاسخ موسی بن عمران را به کوه طوردادم حاجت ارباب حاجت را ز راه دور دادم همچو اجدادم ز خلق عالمی مشکل‌گشایم من ابا المهدی امام عسکری ابن‌الرضایم |